-
1 prym
m sgt (G prymu) przest. superiority, primacy- dzierżyć a. wieść prym to be the leader a. front runner, to be in the lead a. at the forefront- wieść prym w informatyce/w badaniach nad AIDS to be at the forefront of a. in information technology/AIDS research, to lead the way in information technology/AIDS research- wieść prym w rankingach popularności to be front runner in the popularity polls- wieść prym wśród śpiewaczek koloraturowych to be a leading coloratura singer- przyznać komuś prym to acknowledge sb’s superiority* * *wieść prym — to make the running (przen)
* * *mipredominance, leadership; wieść prym w czymś lead the way in sth, make all the running.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > prym
-
2 wieść
I - ci; -ci; gen pl; -ci; fksiążk newsII 1. (-odę, -edziesz); imp - edź; pt -ódł, -odła, -edli; vt1) ( życie) to lead; ( spór) to have; (o przywódcy, przewodniku: kierować) perf; po- to lead perf za-2) to lead2. vi(książk) (o drodze itp.) to leadwieść prym — to make the running (przen)
* * *I.wieść1f.news; Adam zniknął bez wieści Adam has disappeared without (a) trace; wieść niesie, że... rumor has it that...; wieści ze świata world news.II.wieść2ipf.1. (= prowadzić) lead; ( spór) have.2. (= przewodzić) lead; nie wódź mnie na pokuszenie lead me not into temptation; wieść prym make the running.3. ( o drodze) lead.4. (= przeciągnąć czymś po jakiejś powierzchni) run; wieść za kimś oczyma follow sb with one's eyes.ipf.(= powodzić się) do; fare; dobrze/źle mu się wiedzie he's doing well/badly.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wieść
См. также в других словарях:
prym — m IV, D. u, Ms. prymmie, blm przestarz. «pierwszeństwo w czymś, pierwsze miejsce, przodowanie» dziś tylko we fraz. Dzierżyć, wieść prym w czymś «mieć przewagę w jakiejś dziedzinie» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
wieść — I ż V, DCMs. wieśćści; lm MD. wieśćści książk. «wiadomość, często nie sprawdzona na temat faktu lub wypadku; pogłoska, fama» Alarmująca, nagła, pomyślna, smutna, tragiczna, dobra, zła wieść. Odebrać, otrzymać wieści od kogoś. Brak o kimś, o czymś … Słownik języka polskiego
wieść — I. Głucha wieść zob. głuchy 1. Hiobowa wieść zob. hiobowy. Wieść głosi, niesie zob. głosić. Wieść gruchnęła zob. gruchnąć. Wieść o kimś, o czymś zaginęła zob. zaginąć. II. Wieść, wodzić prym, rej «górować, celować w czymś, mieć … Słownik frazeologiczny
